Introduction: In this study, the use of three-dimensional (3D)–printed dental models for practical endodontic training is evaluated.
Materials and Methods: To evaluate the efficacy of incorporating 3D-printed dental models into their educational curriculum, an extensive examination was conducted among 84 third-year dental students at Pamukkale University Faculty of Dentistry. Statistical analysis was conducted using SPSS 25 software.
Results: No significant gender biases were observed. More than 80% of the students suggested the incorporation of 3D models into preclinical endodontic education improves their manual proficiency in carrying out cavity preparation and filling. Students acknowledged the effectiveness of 3D models in optimizing skills that are related to various procedures, such as access cavity preparation, root canal preparation, rubber dam application, upper filling restoration, and matrix band application. Despite these positive aspects, 60.7% of students perceived 3D model teeth as inappropriate in terms of hardness when compared with real teeth.
Discussion and Conclusion: The findings emphasize the potential transformative impact of 3D-printed dental models on dental education, which contributes to increased student satisfaction and enhanced skill acquisition. To delve into broader implementation and enhancements in integrating this technology into educational practices, further research is recommended.

Giriş: Bu çalışmada, pratik endodonti eğitimi için üç boyutlu (3D) basılmış diş modellerinin kullanımı değerlendirilmiştir.
Gereç ve Yöntem: Eğitim müfredatına 3D baskılı dental modellerin dahil edilmesinin etkinliğini değerlendirmek için Pamukkale Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi'ndeki 84 üçüncü sınıf diş hekimliği öğrencisi arasında kapsamlı bir inceleme yapıldı. İstatistiksel analiz SPSS 25 yazılımı kullanılarak yapılmıştır.
Bulgular: Önemli bir cinsiyet önyargısı gözlenmemiştir. Öğrencilerin %80'inden fazlası, 3D modellerin klinik öncesi endodonti eğitimine dahil edilmesinin kavite hazırlama ve doldurma işlemlerindeki manuel yeterliliklerini artırdığını belirtmiştir. Öğrenciler, erişim kavitesi hazırlığı, kök kanalı hazırlığı, rubber dam uygulaması, üst dolgu restorasyonu ve matriks bant uygulaması gibi çeşitli prosedürlerle ilgili becerileri optimize etmede 3D modellerin etkinliğini kabul etmiştir. Bu olumlu yönlere rağmen, öğrencilerin %60,7'si 3D model dişleri gerçek dişlerle karşılaştırıldığında sertlik açısından uygunsuz olarak algılamıştır.
Tartışma ve Sonuç: Bulgular, 3D baskılı diş modellerinin diş hekimliği eğitimi üzerindeki potansiyel dönüştürücü etkisini vurgulamakta, bu da öğrenci memnuniyetinin artmasına ve beceri kazanımının gelişmesine katkıda bulunmaktadır. Bu teknolojinin eğitim uygulamalarına entegre edilmesinde daha geniş uygulama ve iyileştirmelerin araştırılması için daha fazla araştırma yapılması önerilmektedir.